«Αγαπάτε τα αρχαία ελληνικά κείμενα και απορώ με εσάς που δεν θυμάστε τη φράση από την Αντιγόνη ‘το θράσος γεννάει τους τυράννους’ «, είπε ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος προς τον Άδωνη Γεωργιάδη στον «αέρα» της ΕΡΤ.
«Προτιμώ την σκηνή από την αφήγηση του Αρριανού, όπου ο Μέγας Αλέξανδρος κόβει τον Γόρδιο δεσμό» απάντησε εκείνος.
Αν τυχόν προτιμούσε τον Σοφοκλή, την τραγωδία και την Αντιγόνη, προφανώς θα έπρεπε να τρομοκρατηθούμε. Οι τύραννοι, βλέπετε, αποτελούν παραδείγματα για όσους υπηρετούν τυφλά την εξουσία ή /και τη φοβούνται. Όταν όμως μπροστά τους ορθώνουν ανάστημα οι νέοι άνθρωποι, κατατροπώνοντας τους ηθικά, τότε οι τυραννόφιλοι τρέμουν.
Ο Αλέξανδρος, σαν γνήσιος στρατηλάτης, ήξερε, όταν οι περιστάσεις το απαιτούσαν, να κόβει τους γόρδιους δεσμούς. Ήξερε, ταυτοχρόνως, να δημιουργεί άλλους, σημαντικότερους, να στηρίζει τα πολυφυλετικά έθνη, τη διαφορετικότητα, να σέβεται άλλους πολιτισμούς, άλλες θρησκείες, άλλους λαούς. Κάτι σαν το «δεν γεννήθηκα για να μισώ, γεννήθηκα για να αγαπώ», της «Αντιγόνης». Πού να το εκτιμήσει όμως αυτό ο Άδωνης; Πώς να καταλάβει τι σημαίνει «Και θα το κάνω έστω κι αν είναι να πεθάνω»;
Το τέλος των τυράννων προς το παρόν δεν το σκέπτεται. αλλά θα έπρεπε. Ας ακούσει με προσοχή τον Κρέοντα, για να ξέρει: «Ας έρθει, να ‘ρθει. Είναι για μένα πιο καλός ο θάνατος, να βάλει τέλος στη στερνή μου μέρα, ας έρθει, ας φανεί, ποτέ στα μάτια μου μην ξαναδώ το φως.»
Υ.Γ. Οι συνάδελφοι της ΕΡΤ τα δίνουν όλα, αποδεικνύοντας πόσο εξαιρετικοί δημοσιογράφοι είναι. Μικρό δείγμα, η συζήτησή τους με τον τηλεβιβλιοπώλη, που νόμιζε ότι μια συζήτηση χωρίς (αυτο) λογοκρισίες και λογοκρισίες από την πλευρά των δημοσιογράφων είναι παίξε γέλασε:
neyrospastis 
Κανονικά έπρεπε να τον αγνοήσει παντελώς ο Μιχαλακόπουλος.
Με φασιστοειδή τύπου Γεωργιάδη δεν χρειάζεται καμμιά κουβέντα.
Διαφήμηση επιζητούσε ο αισχρός φασίστας,έστω και αρνητική,όταν παρενέβει στην υπο κατάληψη ΕΡΤ που ο αρχηγός του προσπαθεί να καταργήσει.
Η καθημερινή παρουσία του λαού στο ραδιομέγαρο δεν επέτρεψε την φίμωση.
Και η παρουσία δεν έχει να κάνει με την συμπαράσταση μόνο των εργαζομένων που απολύονται,αλλά κυρίως με την υπεράσπιση της Δημοκρατίας που καταργείται.
Ενα πρώτο ενθαρυντικό σημάδι πως μπορεί η σπίθα που άναψε μπορεί να γίνει φωτιά και λαύρα,αν συνεχιστεί η αντίσταση και η αλληλεγγύη απ’όλους.