Ορχάν Παμούκ: Η κυβέρνηση Ερντογάν είναι καταπιεστική και αυταρχική

 

Δήλωση του Τουρκου Νομπελίστα για την κατάσταση στην Τουρκία

Για να καταλάβετε πώς ξεκίνησαν  στην Κωνσταντινούπολη οι συγκρούσεις με την αστυνομία στους δρόμους, οι ρίψεις αερίων  πιπεριού,  τι συμβαίνει και πώς οι γενναίοι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τα πνιγηρά  δηλητηριώδη δακρυγόνα, θα ξεκινήσω με μια προσωπική ιστορία.

Στο  βιβλίο των αναμνήσεών μου από την  Κωνσταντινούπολη, που μόλις έγραψα, όλα τα μέλη της οικογένειάς μου ζουν σε διαμερίσματα Πολυκατοικία στο Nisantasi. Μπροστά από το διαμέρισμα υπήρχε μια 50χρονη καστανιά και ευτυχώς εξακολουθεί να υπάρχει. Στην πραγματικότητα, μια μέρα, το 1957, ο δήμαρχος  αποφάσισε να κόψει το μπροστινό μας δέντρο για την επέκταση του δρόμου. Οι  γραφειοκράτες κι η απολυταρχική εξουσία είναι αλαζόνες κι η αντίθεση της γειτονιάς δεν τον ένοιαζε. Έτσι, ο θείος μου, ο πατέρας μου, όλη η οικογένεια,  βγήκαμε στον δρόμο και ολημερίς κι ολονυχτίς φυλούσαμε  την καστανιά. Αυτή είναι η καστανιά μας διατηρείται, καθώς και σε ολόκληρη την οικογένεια αρέσει συχνά να το αναθυμάται και αυτή η ανάμνηση  μας ενώνει .

Σήμερα, η  πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης είναι μια  καστανιά και την  προστατεύουμε. Είμαι 60 ετών και ζουν στην Κωνσταντινούπολη, η πλατεία Ταξίμ σχετίζεται  να κάνει με τη μνήμη αυτής της πόλης δεν μπορούμε να τη φανταστούμε χωρίς εκείνη. Το σημείο που θα μετατραπεί σε εμπορικό κέντρο φιλοξενούσε παλιά έναν οθωμανικό στρατώνα.  Στη δεκαετία του 1930 εδώ είχε ένα μίνι γήπεδο ποδοσφαίρου. Επαιξε ρόλο στη νυχτερινή ζωή της  της Κωνσταντινούπολης του 1940- 1950 και, σε μια γωνιά του πάρκου Γκεζί, υπήρχε καζίνο. Μετά από όλα αυτά τα κτίρια κατεδαφίστηκαν, τα δέντρα κόπηκαν, νέα φυτεύθηκαν και άνοιξε μια σειρά  καταστημάτων ανάμεσα στα οποία γκαλερί  από τις  πιο διάσημες της Κωνσταντινούπολης. Στα 1960 μια έκθεση σε τέτοιες γκαλερί όταν το όνειρο κάθε νέου ζωγράφου. Στα 1970  τα αριστερά συνδικάτα και μη οργανώσεις  νεολαίας, γιόρταζαν για μια περίοδο τις Πρωτομαγιές συμμετέχοντας  στους εορτασμούς με ενθουσιασμό. (Το 1977, 42 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε ταραχές από προβοκάτσια). Ως έφηβος, παρακολούθησα με περιέργεια διαδηλώσεις από  αριστερά, δεξιά, εθνικιστικά, συντηρητικά, σοσιαλιστικά, σοσιαλδημοκρατικά κόμματα όλων των ειδών.

 Η κυβέρνηση έχει απαγορεύσει την  διαδήλωση της Πρωτομαγιάς στην πλατεία. Όπως γνωρίζετε όλοι στην Κωνσταντινούπολη έχει προγραμματιστεί , στον  μόνο χώρο πρασίνου στο κέντρο, να  ανεγερθεί  ένα  συνηθισμένο εμπορικό κέντρο. Εκατομμύρια  άνθρωποι θυμούνται το πάρκο. Θα υπάρξουν σημαντικές αλλαγές στον τομέα αυτό και κοπή δέντρων. Όλες αυτές οι αλλαγές γίνονται χωρίς να ερωτηθούν οι κάτοικοι της Κωνσταντινουπολης, κι αυτό είναι τεράστιο λάθος.  Αυτή η απερίσκεπτη πολιτική οφείλεται στον αυταρχικό και καταπιεστικό χαρακτήρα της διακυβέρνησης Ερντογάν.

Το να βλέπω τους ανθρώπους να μην παραιτούνται εύκολα από τις αναμνήσεις τους αλλά και από το δικαίωμά τους να προβαίνουν σε εκδηλώσεις πολιτικής διαμαρτυρίας μού δίνει ελπίδα.